ریاست محترم مجتمع قضایی خانواده 

 با سلام ؛

 احتراما به استحضار عالی می رساند:  اینجانب …………….در تاریخ …………… در در دفترخانه .............. تهران با خوانده عقد زوجیت دائم منعقد نموده ایم و ثمره این ازدواج یک فرزند دختر / پسر ................... ساله می باشد. اما به دلیل اختلافات خانوادگی مدتی است که تفریق جسمانی میان بنده و خوانده محترم ایجاد شده است. هر چند اینجانب با طرح اظهارنامه و متعاقباً دادخواست الزام به تمکین خواستار مراجعت زوجه به منزل و ادامه ی زندگی مشترک و پایان دادن به کدورتها شدم؛ ولی تا کنون منتج به نتیجه ای نشده است. از آنجایی که طفل کمتر از 7 سال دارد و حضانت فرزند مشترک به عهده خوانده دعوا می باشد لذا بنده از نگهداری و حضانت طفل  فعلاً محروم میباشم. علی ای حال، امکان ملاقات با فرزند به عنوان پدر و بر اساس شرع و قانون برای بنده محفوظ است؛  اما ایشان با ممانعت از ملاقات اینجانب با فرزند ، موجبات بروز ناراحتی‌ های فراوان روحی برای اینجانب و فرزند مشترک را فراهم آورده است و امکان ورود خسارات معنوی جبران ناپذیری برای آینده فرزند غیر قابل انکار است. لذا به دلیل فوریت امر، تقاضای صدور دستور موقت مبنی بر اجازه ملاقات با فرزند مشترک و اجرای آن قبل از ابلاغ به خوانده محترم را به موجب مواد 310 لغایت 325 قانون آیین دادرسی مدنی را دارم.